به گزارش ، هیوسین دارویی است که به صورت قرص و آمپول وجود دارد و با نام‌های دیگری مانند «اسکوپولامین» و «هیوسین بوتیل بروماید» نیز شناخته می‌شود. از این دارو برای درمان درد و ناراحتی‌های ناشی از اسپاسم های شکمی و دردهای قاعدگی یا دیگر اسپاسم های دستگاه گوارش استفاده می‌شود و به طور کلی به عنوان یک داروی ضداسپاسم با عوارض جانبی اندک شناخته می‌شود. در این مطلب بیشتر در خصوص موارد مصرف این دارو و عوارض جانبی آن صحبت می‌کنیم. لطفاً با ما همراه باشید.

در چند دهه گذشته، هیوسین به یکی از پرمصرف‌ترین داروهای جهان تبدیل شده است که به تنهایی یا به اسپری نیواشا برای جوش صورت همراه داروی «متابیزول» برای درمان دردهای ناشی از کولیک یا قولنج کلیوی تجویز و مصرف شده است. اما مهم است که بدانید این دارو مانند داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی NSAID برای درمان درد نیست؛ هدف این دارو بیشتر پیشگیری و برطرف کردن علت درد یعنی رفع اسپاسم عضلانی است. به همین دلیل هم هیوسین در رده داروهای ضداسپاسم دسته‌بندی می‌شود. هیوسین یک آلکالوئید گیاهی است که در برخی گیاهان از گونه گیاه دوبوسیا وجود دارد.

سازوکار دارو: هیوسین چه کار در بدن می‌کند؟

نمک‌های مشتق شده از هیوسین مانند هیوسین بوتیل بروماید شامل یک داروی آنتی کولینرژیک است که میل زیادی به گیرنده‌های موسکارینی دارد که این گیرنده‌ها در سلول‌های عضلانی صاف دستگاه گوارش یافت می‌شوند. زمانی که این دارو با گیرنده‌ها وارد واکنش می‌شود، تأثیر ضداسپاسمی ایجاد می‌کند. این دارو همچنین خاصیت اتصال به گیرنده‌های نیکوتین را دارد و در نتیجه باعث انسداد غدد لنفاوی می‌شود. هیوسین تأثیر ضداسپاسم روی بدن دارد و به پانسمان نقره برای زخم پای دیابتی همین دلیل است که از آن برای درمان دردهای شکمی استفاده می‌کنند

چه مواقعی هیوسین تجویز و مصرف می‌شود؟

در موارد متعددی از هیوسین استفاده می‌شود. هیوسین برای درمان زخم معده تجویز می‌شود. در کودکان و نوجوانان بالای 12 سال، دوز 20 میلی‌گرم تا چهار مرتبه در روز قابل تأیید و استفاده است. در بین کودکان بین 6 تا 12 سال، این میزان بین 5 تا 10 میلی‌گرم تا سه مرتبه در روز است. در نهایت در بین شیرخواران و کودکان کمتر از 6 سال، دوز 0.3 تا 0.6 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن کودک 3 تا 4 مرتبه در روز تجویز می‌شود. البته برای کودکان و حتی بزرگسالان میزان مصرف و دوز دارو باید حتماً توسط پزشک متخصص تعیین شود.

هیوسین یک داروی ضداسپام است و بزرگسالان می‌توانند آن را به صورت قرص با دوز 20 میلی‌گرم تا 4 مرتبه در روز مصرف کنند.

این دارو همچنین به بهبود سندرم روده تحریک‌پذیر و همچنین اختلالات دیگر رودی معدی کمک می‌کند.

فارماکوکینتیک: بدن با هیوسین چه می‌کند؟

فارماکوکینتیک گرفتگی ماهیچه به زبان ساده توصیف‌کننده کارهایی است که بدن بر روی دارو انجام می‌دهد. در واقع فارماکوکینتیک فرآیندهای جذب، توزیع، متابولیسم و دفع دارو را شامل می‌شود. از این نظر، هیوسین نوعی داروی خوراکی است که «فراهمی زیستی» کمی از خود نشان می‌دهد. فراهمی زیستی (bioavalability) عددی متعارف برابر با درصد یا بخشی از یک دوز دارو است که به‌صورت فعال به گردش خون می‌رسد. تخمین زده می‌شود که صرفاً 1 درصد از دوز خوراکی این دارو به گردش خون سیستمیک می‌رسد که میزان کمی محسوب می‌شود.

با این حال، این وضعیت با میل زیادی که این دارو به گیرنده‌های موسکارینی در دستگاه روده دارد جبران می‌شود. به همین دلیل نیز دارو می‌تواند تأثیر خود را به صورت موضعی بر جا بگذارد. از طرف دیگر، هیوسین نمی‌تواند از سد هماتوآنفالیک (بین خون و بافت مغز) عبور کند بنابراین اثرات کولینرژیک در سیستم عصبی مرکزی ایجاد نمی‌کند.

عوارض جانبی مصرف هیوسین

هیوسین نیز مانند تمام داروهای دیگر می‌تواند عوارض جانبی مانند یبوست، خشکی دهان و غیره داشته باشد. بنابراین لازم است که بعد از مصرف این دارو حواستان باشد که ممکن است اثرات جانبی خود را به جای بگذارد. از جمله عوارض جانبی شایع این دارو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

یبوست

خشکی دهان

مشکل در دفع ادرار

حالت تهوع

سرگیجه

تاری دید

علاوه بر موارد ذکر شده ممکن است که این دارو واکنش‌های جدی‌تری در برخی افراد حساس ایجاد کنند. با وجود اینکه این عوارض زیاد شایع نیست؛ اما بهتر است در نظر گرفته شوند. از جمله این عوارض می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

خارش

کهیر

حالت تهوع و استفراغ

مشکلات تنفسی

توجه داشته باشید که این عوارض نیاز به مراجعه فوری به اورژانس دارد و لازم است که هر چه سریع‌تر توسط پزشک متخصص درمان شوند

خودسرانه هیوسین نخورید

هیوسین یک داروی ضداسپاسم است که در برطرف گرفت اسپاسم‌های دستگاه گوارش، دستگاه تناسلی و ادراری و مجاری صفراوی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو فراهم‌زیستی ضعیفی دارد و زمانی که به صورت قرص مصرف می‌شود تمایل بافتی زیادی به گیرنده‌های موسکارینی عضلات صاف دستگاه گوارش از خود نشان می‌دهد. این ویژگی نیز باعث می‌شود که عوارض جانبی کمی از خود بروز دهد و به این ترتیب داروی کم خطری به نظر می‌رسد. اما با این حال، لازم است که قبل از مصرف حتماً با پزشک مشورت کنید. چون ممکن است عوارضی را در برخی افراد حساس ایجاد کند که نیاز به مراجعه اورژانسی دارد.

منبع: تبیان